Rolmo's Roots Rock #13 Festival GC Tentakel Zonhoven (22-03-2025) reporter & photo credits: Rootsville info organisatie: Rolmo's Roots Rock © Rootsville 2024

Bij 'Rolmo's Roots Rock' is Peter Wetsels met zijn crew al aan de 13de editie toe van hun festival hier in 'GC Tentakel' te Zonhoven. Ook dit jaar hebben ze ons weten te verrassen met een prachtige affiche met daarop als ultieme headliners de onnavolgbare sound van 'Smokestack Lightnin' en hun 'Soulbeat'. Ook op diezelfde affiche onze psychelelic-blues formatie van 'Red Red' en nog zo veel meer. Opmerkelijk is dat ze er hier in Zonhoven zijn op vooruit gegaan want er vloeide 'Stella' uit de kraan.

De 'MC' vandaag is uiteraard niemand minder dan Koen Verbeeck AKA Johnny Trash en Koen hoe het netjes hé! We geven er meteen een lap op en hopen dat het licht hier vanavond aanblijft want het is tenslotte 'Earth Hour'...

Tijdens de change-overs en ook daarbuiten kan je ook steeds terecht in de 'Ballroom' waar vervolgens 'DJ Andy', 'DJ Pebbles', 'VJ Chris Barrow' en 'DJ Kris' ten dans zullen spelen. De spits wordt hier evenwel afgebeten door de Canadese formatie 'Sixgun Romeo'. Opener is dus een no nonsens Outlaw band met daarin Mike Moy op ritmegitaar en zang, Shaky Shaw op leadgitaar, Dean op drums en Jason op bas en Trevor op leadzang.

Een opener die niet meteen aanknoopt met het rockabilly verleden hier op 'Rolmo's Roots Rock' maar eerder een blend brengt van blues, rock en rock 'n roll. Met songs als 'El Camino' en 'County Jail' weten ze evenwel de eerste festivalgangers aan hun lippen te kluisteren. Dus toch rock 'n roll maar dan met een ruiger randje eraan.

Ook 'Chuck Berry' wordt er even bijgehaald met zijn onverslijtbare 'Johnny B-Goode' en na '20 Flight Rock' mag dan ook niet de obligate Johnny Cash worden vergeten en zo volgt er 'Folsom Prison Blues'. Met 'Rave On' en 'Quarter Mile' is de passage van deze toch wel vriendelijke Canadezen uitgezongen hier op de 'Roots Rock' en moet het worden gezegd, van deze 'Sixgun Romeo' geen kwaad woordje over de Amerikaantjes.

Na deze outlaws is het de beurt aan de 'PJ Taylor Band'. Deze band werd gevormd rond singer-songwriter PJ Snijders met het idee om een ​​band op te richten die strikt originele nummers zou spelen in een traditionele, rockende 60's honky tonk / Bakersfield stijl met veel twang, swing rock & roll. Hoewel de muziek allemaal origineel is, doen de nummers meteen denken aan voornamelijk uptempo 1960's George Jones, Buck Owens, Wynn Stewart of Johnny Paycheck.

De band bestaat uit PJ Snijders op vocals en guitar,  Jeroen Rabeling op leadgitaar, Freddy Verleg aan de  Upright bass, Robert Roberts  op akoestische guitaar en vocals en Pascal Delang aan het drumstel. Maak je klaar voor veel twang, swing, wat rock 'n roll (met een vleugje rockabilly) allemaal afkomstig van 2 Telecaster lead-gitaren, een contrabas, akoestische gitaar en drums.

Met 'Truck Dr. Man' en 'Lonely Women & Beer' laten ze de zaal al meteen swingen en zie je dat er toch ook fans van deze band de grens met België zijn overgestoken voor het genieten van hun honky tonk en twang sound. Wij genieten dan maar mee op hun nummers als 'Brokedown' en 'One To Many'. Recht vanuit het diepe zuiden van Nederland houden ze hier hun country-rock 'n roll hoog in het vaandel. Na 'Hello Jukebox' nadert ook het einde voor deze 'PJ Taylor Band' maar gelukkig heeft Johny Trash een begenadigde dag en mogen ze ook nog een bisnummer brengen.

Het welgekend 'Casino' was dit jaar van de affiche gehaald en omgetoverd tot 'The Barn'. Het is hier dat 'Sebi Lee & Friends' gaan aantreden en onder die vrienden merken we al meteen Bart aan gitaar en Mike Matheve aka ‘Slap’n Quiff' op de contrabas.

Dus wordt het hier in 'The Barn' van 'A Whole Lotta Shakin' Goin' On' of de Motown sound met 'Were Did Our Love Go'...allee voor zover dat de mechanische 'Ridin' Bull' wil meewerken want helaas was hiervoor nog niet genoeg vocht gevloeid.

Tijd dan voor de psychedelische blues van niemand minder dan 'Red Red'. Deze band bestaat uit de Amerikaanse songwriter Tom Beardslee, gitarist en banjospeler Steve Ceulemans, drummer Pieter Vandergooten, bassist Chris Forget, Arianne Van Hasselt en de man aan de scratchin’ machine DJ Courtasock. Organisator Peter weet ieder jaar wel even uit de box te kleuren en dit jaar is dit dus 'Red Red'.

Wij van 'Rootsville' zijn van deze band al wel enkele jaren fan maar of het door de 'boppin' teddy's' zal worden gesmaakt is nog af te wachten. Psychedelisch, dat is ook luid en dat hadden die van de 'PA' ook wel door. Met 'Alabama Kid' springt zo al meteen de tieltrack van hun debuutalbum uit de boxen gevolgd door de Folk traditional 'The Cuckoo'. Een turntable met daarbij de scratchin' grooves van  DJ Courtashock dat denk ik dat ze hier in Zonhoven nog niet gehad.

Er werd ook een 'extended version' van 'In The Pines' uit het blues arsenaal opgediept met daarbij de goed passende howlin' voice van Arianne. Ook uit de klassiekers van de blues brengen die van 'Red Red' hier hun versie van Robert Johnson' 'Come On In My Kitchen'. 'I Heard it trough the Grapevine' dat Steve Ceulemans met een nieuw nummer ook terug naar zijn vertrouwde banjo zou grijpen en zo kregen we met deze 'In Reverse' toch iets wat voor herhaling vatbaar is.

'The Hometown Gamblers' draaien ook al wel een tijdje mee in het circuit. Dit Stekense rockabilly trio rond Yves De Caluwé, keert tijdens zijn passage in DC terug naar de essentie met een set vol classics. Geheel in de traditie van hun idolen Elvis Presley, Johnny Cash, Buddy Holly en Carl Perkins presenteert het internationaal gewaardeerde ensemble bloedmooie americana, beklijvende country en speelse honkytonk. Come together and swing around 'The Hometown Gamblers'!

Een klassieke rockabilly line-up hebben de Gamblers. Een zanger/ slaggitarist, een bassist en een lead-gitarist. Maar ik mag hier dan wel vitten, toch heeft deze muziek ook zijn aanstekelijke charmes, al is het maar om zijn ultieme dansbaarheid. En 'The Hometown Gamblers' zijn daar zeker een kwaliteitsvolle exponent van.

Met nummers als 'Rock 'n Roll' en 'Mona Lisa' tonen deze 'Gamblers' meteen hun interesse voor het vrouwelijk schoon hier in de zaal aanwezig. Zanger Yves is een Winkler-Prins qua teksten. Ik heb geen enkel spiekbriefje ontwaard, en toch kon hij alle nummers 'by head'. Netjes opgedirkt als ze zijn en met die cleane twang in de afgemeten (juke-box lengte) nummers, waan ik me terug in de fifties. Ook met hun 'Teenage Cutie' en 'Don't You Do Me Wrong' wanen we ons in rollercoaster in de tijd.

Met 'Clark & The Aces' blijven we in het rootsgedeelte van België. Clark and the Aces zijn terug en brengen hun kenmerkende mix van old-school blues, roots rock 'n' roll en rockabilly. De band is terug met een frisse line-up met daarin naas Clark Kenis ook Little Boy 'Wout Verhelst' op gitaar en Tim op drums. Later dit jaar zullen Clark en de zijne ook nog te bewonderen zijn op 'Sjock' en zijn ze pas terug van de 'Rockin Race Jamboree' in Spanje maar nu is er eerst de 'Rolmo's Roots Rock'.

Met 'Lovin' Girl' en 'Model-T Ford' zetten 'Clark & The Aces' meteen iedereen aan het dansen. Er bestaat in deze wereld steevast een certitude en dat is dat er met dit trio er steevast een feestje komt te ontstaan. 'Up Jump The Devil' is er zo eentje waar alle remmen op worden losgegooid. Vanuit de blues scène hadden we ondertussen ook morele versterking gekregen van 'Hookrock', 'Gevarenwinkel' en de steunpilaar van 'Mine-Blues'.

Na deze wervelende act van 'Clark & The Aces' keren we terug richting Nederland met de formatie 'Mandy Storm & The Cherry Bombs'. Mandy Storm & the Cherry Bombs, een nieuwkomer in de Rockabilly en Rhythm and blues scene, brengt een repertoire uit de jaren 50. Denk aan Brenda Lee, Patsy Cline en Janis Martin. Maar ze weet ook muziek van Lily Locksmith prachtig te brengen.

Alles vermengd met haar eigen geschreven nummers, een genot om naar te luisteren. Je kunt haar muziek het beste omschrijven als rockabilly met sterke invloeden van rhythm and blues. Bijgestaan ​​door doorgewinterde muzikanten, brengt ze je een ervaring die je niet mag missen. Naast Mandy bestaat deze band ook nog uit Glenn, Theo, Marcello, Tony en met de oerdegelijke Nederlandse naam Marieke.

Een verfrissende inbreng mede door de grotere bezetting van deze formatie en deugddoende nummers als 'Them There Eyes' of wat dacht je van 'Dynamite'. Alles valt hier goed samen in een mix van good ol' Rhythm 'n Blues en 'High School Bop'. Nummers als 'Run' en 'Bom Bom Lu Lu' maken dat alle zorgen van je schouders vallen hier op deze 'Rolmo's Roots Rock'.

Ook is er bij sommige nummers de klankkleur van een Wanda Jackson op te merken en blijven we genieten van 'Finders Keepers' en het afsluitende kinderrijmpje 'Eeny Meeny Miney Moe'. Opvallend ook was zeker de verschijning van Marieke op de bombastische baritone saxofoon.

Met nog twee bands te gaan swingen we helaas ook richting 13de editie van deze ''Rolmo's Roots Rock'. Als voorlaatste hier op de bandstand krijgen we uit Frankrijk 'The Hoodoo Tones'. Een rockbillie trio uit de regio van Lille 'het Franse equivalent van ons Kempisch dorpje'. Dit trio bestaat naast Kevin Bolle ook nog uit Michael Fleurquin (drums) & Pierre Poiré (doghouse bass). Hun laatste album 'Rock At All Costs' dateert van vorig jaar en huisvest 11 nieuwe originals.

Van een opwarming was bij deze Franse rockers geen sprake want de dag ervoor hadden ze al een feestje gebouwd in het ondertussen al wel bekende rootscafé 'The Pub' van Peter en Carine. Dus maar verder op het élan van de avond ervoor met nummers als 'Call From Memphis' en de titeltrack van hun laatste album 'Rock At All Costs'. Eén wervelende show met deze 'The' Hoodoo Tones' alsof we de rest van onze munten zo in de jukebox hebben gedropt.

Ook al begon de vermoeidheid bij sommigen door een dagje 'Rolmo's Roots Rock' een beetje door te wegen zo ook bleven de dansers doorgaan in de 'Ballroom'. Hier in de grote zaal is het verder genieten op 'Young Guns' en 'Black Land Dust'. Die van 'The Hoodoo Tones' brachten zelfs een eigen variatie op 'Every Day I Have The Blues' van B.B. King'.

Toch een steeds weer gesmaakte beleving telkens deze 'The Hoodoo Tones' ons landje aandoen en ook al zijn die 'Rockabilly Gals' van toen nu soms al wel moeder aan de haard toch blijft fit rootswereldje ook hier knokken tegen de tand des tijds. Met 'Song For The Kids' en 'Miss Pearl' zit ook hun passage er hierop in 'GC Tentakel', of toch ook weer niet want Johnny Trash was er als de kippen bij om nog een bisnummer te vragen.

En zo zijn we aangekomen aan het epicentrum van deze 'Rolmo's Roots Rock' met de fantastische Duitse formatie 'Smokestack Lightnin'. Steeds fan geweest van Bernie Batke en zijn band, en ook zij brachten vorig jaar met 'My Vinyl Resting Place' een nieuw album uit. Toch ligt hun 'Soulbeat' uit 2000 nog steeds bij me binnen handbereik. Deze band uit de omgeving van Nurnberg hebben meer dan kwaliteit te bieden en hun country-roots wordt bestempeld als 'feelgood music'. Ook vanuit 'Gevarenwinkel' zijn er mensen afgezakt want ook daar stonden ze in 2007 reeds op de affiche en speelden toen al de tent plat.

Bernie Batke (zang en bas) is met zijn mooie donkere stem en soepel contrabasspel de onvoorwaardelijke frontman van de band en ondanks het recente afscheid van drummer van het eerste uur Michael Kargel, verzamelt hij nog steeds de allerbeste muzikanten rond zich. Wat meteen opviel was dat vele bezoekers van deze 'Rolmo's Roots Rock' hadden doorgebeten om deze toch al wel iconische band nog mee te beleven.

Met 'The Roadmaster' welk je kan terugvinden op het dubbelalbum met die andere iconische 'The Seatsniffers' uit 2009 werden hier de afsluitende debatten geopend. Altijd heerlijk genieten met die aangename klankkleur van Bernie Batke, dus ook een nieuw nummer als 'Whatever You Like'. Toch wekken de oudere songs als 'Luisianna' uit dat weergaloze album 'Soulbeat' meteen ook de nodige nostalgie op.

Oude of nieuwe nummers het blijft steeds genieten met deze 'Smokestack Lightnin' en al zeker als 'Gentle On My Mind' door de boxen galmt. We konden uiteraard niet wachten tot het onsterfelijke 'Soulbeat' wordt gebracht en dit als sluitstuk van een 13de editie van Peter's 'Rolmo's Roots Rock'. Geen bissers dat kan niet en zo kwam ook die 'Unknow Stuntman' vanavond uit de anonimiteit. Zo konden we getuige zijn dat erop deze Bernie Batke na al die jaren nog steeds geen spatje verval op zit. We love it!

Hey Mr. Bass Man, you've got that certain somethin'

en ook met...

retro radio 'The Pub'

de wegwijzer

de dames aan de kassa

de DJ's

en de 'stroll'